24.02.2011 / Door info psy.be / Kinderen

Bedplassen. Help, wat scheelt er aan mijn kind?

Een veel voorkomend fenomeen dus.  Concreet wil dat zeggen dat er in het eerste en tweede leerjaar twee tot drie kinderen per klas nog bedplassen.

Niet te verwarren met de periode waarop nog wel eens ongelukjes kunnen gebeuren…

Men spreekt pas van bedplassen als een kind gedurende een bepaalde periode al proper is, maar enkel s’nachts last heeft van bedplassen. De term bedplassen gebruikt men meestal voor kinderen vanaf 5-6 jaar.

In het geval van bedplassen is het ook aan te raden na te kijken of er geen andere problemen bestaan.  Want men kan alleen van bedplassen spreken wanneer er geen andere problemen bestaan zoals natte broekjes overdag, stoelgangproblemen of urineweginfecties.

Wat doen we best als ouder ?

Als ouder is bedplassen een probleem waarmee we niet graag geconfronteerd worden. Moeten we terug luiers geven aan het kind ? Spreken we erover met het kind ? Moeten we ons zorgen maken ? Wat zijn de gevolgen van bedplassen op mijn kind ?

Mijn advies is om vooral geen obsessie te maken van het bedplassen. Bedplassen moet wel ‘au sérieux’ genomen worden, maar wees zeker dat je kind niet het enige is met dit probleem. Raadpleeg je kinderarts in eerste instantie.

En als je merkt dat het kind zich afsluit of niet meer bij vriendjes wil gaan logeren (of niet meer naar bosklassen wil), kan  je misschien best even een psycholoog te raadplegen.

Hoe reageer ik ?

Straf, beschuldig of verneder je kind nooit en verwijt het niets. Maar ga het kind ook niet belonen als het eens een « droge » nacht heeft. Want bij mislukking krijgt het kind weer een schuldgevoel.

Welke sociale of psychische problemen kunnen ontstaan door bedplassen?

Bedplassen is nog altijd een taboe en een bron van sociale uitsluiting.

Bedplassen of een luier dragen is een risico om vernederd te worden en klasgenoten kunnen verschrikkelijk hard zijn. Het kind wil niet meer gaan slapen bij vriendjes, kan niet mee op sneeuwklassen of op scoutskamp en heeft de neiging zich te isoleren.
Het schaamtegevoel van het kind, dat soms nog versterkt wordt door dat van de ouders, kan psychologische gevolgen hebben die kunnen doorwegen tot op latere leeftijd.

Hoe interpreteren we de symptomen ?

Een symptoom is bovenal een verdedigingsmechanisme van het kind om zich te beschermen tegen overmatige angst.  In ieder geval laat het toe de aandacht te trekken van de ouders.

Het lijkt ons aangewezen de nodige aandacht te geven aan dit fenomeen en het zeker niet te negeren. Respecteer het kind!

Natuurlijk bestaat er geen duidelijk aantoonbare reden waarom het kind bedplast. Weigert het kind groot te worden ? Heeft het kind behoefte aan die babytijd waar de ouders zich met het kind bezig hielden ? Is het een manier van het kind om de aandacht te trekken van zijn omgeving ?

Neen, bedplassen begrijpen kan enkel door een grondige analyse van wat het kind meemaakt in zijn dagelijks leven, in zijn relaties met de anderen, en rekening houdend met alle veranderingen in de gezinssituatie van het kind.

De aankondiging van een zwangerschap van de moeder, of de geboorte van een broertje of een klein zusje, familiale spanningen, ruzies tussen broers en zussen, spanningen op de kribbe of op school, een overlijden in de familie,…het zijn maar een paar voorbeelden die dit type van problemen kunnen beïnvloeden.

Wat doe ik best in geval van bedplassen ?

Wanneer het advies van de kinderarts niet volstaat om het probleem op te lossen, kan je hiervoor een psycholoog contacteren die gespecialiseerd is in kinderpsychologie. 

Hoewel artsen van oordeel zijn dat bedplassen meestal geen psychologische oorzaak heeft, kan het kind dat last heeft van bedplassen wel psychologische gevolgen hebben.  De druk op het kind dat bedplast is extreem groot.

Kideren die bedplassen hebben vaak een lager zelfvertrouwen want ze kunnen niet wat hun vriendjes kunnen. Dat kan ook leiden tot sociale uitsluiting. Ze durven niet meer mee op scoutskamp of op bosklassen;  ze durven niet meer bij vriendjes gaan slapen.

Dus al souder is het uiterst belangrijk je kind bij te staan en de situatie te dedramatiseren. Het kind doet het niet met opzet en de nodige aandacht dient te worden gegeven aan het fenomeen.